Hiacynt to jeden z najpopularniejszych wiosennych kwiatów cebulowych. Nie jest zbyt wymagający w uprawie, dlatego śmiało mogą na niego postawić nawet świeżo upieczeni właściciele ogródków. Wiosną będzie wspaniale ozdabiał rabatki swoimi okazałymi kwiatostanami. Poznajmy bliżej hiacynt wschodni.
Charakterystyka hiacynta wschodniego
Hiacynt należący do rodziny… szparagowatych wywodzi się z południowo-zachodniego obszaru Azji i wschodnich terenów nad Morzem Śródziemnym. W Polsce niemal wyłącznie uprawiany jest hiacynt wschodni, na który można natknąć się w naturze od Turcji po Palestynę. W Europie pojawił się w XVI wieku.
Hiacynt wschodni osiąga wysokość 20–30 cm. Jego zielone liście są dość sztywne i wzniesione. Spomiędzy nich wyrasta pęd kwiatowy. Pojawiający się na nim kwiatostan w kształcie grona tworzą ściśle ułożone dzwonkowate kwiaty. Dokładna ilość kwiatów uzależniona jest nie tylko od konkretnej odmiany, lecz także od wielkości cebuli – im większa cebula, tym większy kwiatostan. Zapach hiacynta jest słodkawy i intensywny. Okres kwitnienia trwa od kwietnia do maja przez 2–3 tygodnie.
Podstawowym kolorem kwiatów hiacynta wschodniego jest niebieski, jednak w uprawie pojawiło się już 100 odmian, dzięki którym możemy cieszyć się także białymi, różowymi, czerwonymi, fioletowymi czy pomarańczowymi kwiatami.
Wymagania hiacynta wschodniego
Hiacynt wschodni najlepiej czuje się na stanowisku ciepłym i słonecznym, a także osłoniętym przed silnymi wiatrami. Poradzi sobie także w lekkim cieniu, ale niezbyt głębokim, ponieważ bez ekspozycji na słońce hiacynty się wyciągają – ich kwiatostany wyglądają na znacznie rzadsze.
Podłoże powinno być żyzne, najlepiej próchniczne, i przepuszczalne. Optymalny odczyn pH dla hiacynta to obojętny. Zdecydowanie nie toleruje bardzo kwaśnej ziemi.
Sadzenie hiacynta wschodniego
Podłoże przed sadzeniem należy głęboko przekopać i odchwaścić. Warto je także wzbogacić kompostem. Natomiast jeśli gleba jest ciążka, zwarta konieczne będzie rozluźnienie jej torfem czy piaskiem. Hiacynty należy sadzić od września do października. Głębokość sadzenia uzależniona jest od wielkości cebul. Najlepiej sprawdza się zachowanie zasady, że głębokość dołka powinna wynosić 3 długości cebuli. Z kolei pomiędzy cebulami można zachować od 15 do 25 cm.
By ułatwić sobie późniejsze wyjmowanie cebulek, można sadzić je w specjalnych plastikowych koszykach do kwiatów cebulowych. Będą je także dodatkowo chroniły przed szkodnikami.
Hiacynty w jednym miejscu mogą rosnąć przez 3–4 lata. Mimo to warto je co roku wykopywać, by zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób grzybowych lub bakteryjnych. Jeśli zdecydujemy się na to rozwiązanie, cebulki powinniśmy wyjmować pod koniec lata, gdy ich liście już zasychają. Osuszone cebule należy przechowywać w suchym, chłodnym i przewiewnym miejscu. Ponownie wysadzimy je do gruntu znowu na przełomie września i października.
Pielęgnacja hiacynta wschodniego
- Hiacynty wschodnie należy podlewać w okresach bezdeszczowych niezbyt dużą ilością wody. Starajmy się zawsze, by nie moczyć liści, co mogłoby spowodować ich poparzenie. Zbyt intensywne podlewanie może także spowodować gnicie rośliny lub więdnięcie korzeni.
- Hiacynty wiosną warto wspierać nawozem wieloskładnikowym.
- Po przekwitnięciu należy od razu usunąć kwiatostan. Dzięki temu roślina swoją energię przeznaczy na rozwój cebuli i cebulek przybyszowych.
Rozmnażanie hiacynta wschodniego
Hiacynty wschodnie rozmnaża się przez cebule przybyszowe, choć nie wytwarzają ich wiele. Po wykopaniu latem, cebulki należy oderwać od cebuli matecznej. Po wysuszeniu można je sadzić wczesną jesienią wraz z pozostałymi.
Zastosowanie hiacynta wschodniego
Hiacynty wschodnie to niezbyt duże rośliny tworzące efektowne kwiatostany, dlatego doskonale sprawdzają się w niedużych ogrodach. Doskonale prezentują się sadzone w grupie. W zależności od wybranych odmian możemy stworzyć jedno- lub wielokolorową kompozycję. Sadzić można je nie tylko na klasycznych rabatach, lecz także na skalniaku czy wzdłuż ścieżki.
